بسم ربّ الشّهداء والصدّیقین
« از شهید بهشتی تا شهید صدوقی »
در زمانی که ملت بزرگ ایران هر روز سرزنده تر و بالنده تر برای اهداف عالیه نظام جمهوری اسلامی ایران به رهبری مقام معظم رهبری مدظله العالی حماسه ای شکوهمند چون 27 خرداد و 3 تیر می آفریند به راستی جای سید مظلوم انقلاب اسلامی و شهید صدوقی که سینه ستبر خود را در برابر کینه بدخواهان قرار داده و مظلومانه فرو افتادند تا انقلاب بایستد، خالی است.
یک روز پس از سوء قصد به جان حضرت آیت ا... خامنه ای در ششم تیر ماه 1360، در ساعت 20 و 30 دقیقة شامگاه روز یکشنبه هفتم تیر ماه 1360، جلسه ای در سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی واقع در سرچشمه تهران برگزار شد. افراد حاضر در جلسه نمایندگان مجلس، و برخی از اعضای هیأت دولت و... بودند و بحث روز درباره تورم بود، اما عده ای از اعضاء خواستند که درباره انتخابات ریاست جمهوری نیز صحبت شود. شهید بهشتی جملاتش را با این عنوان آغاز کرد: « ما بار دیگر نباید اجازه دهیم استعمارگران برای ما مهره سازی کنند و سرنوشت مردم ما را به بازی بگیرند و .....» این آخرین کلمات آن بزرگوار بود که از لبانِ حقگوی ایشان بیرون تراوید.
ناگهان انفجاری مهیب روی داد و در کمتر از ثانیه ای، از سالن اجتماعات حزب جمهوری اسلامی جز تلی از خاک، چیزی نماند. فاجعه انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی درتهران و شهادت مظلومانه هفتاد و دو تن از برجستگان و نیروهای لایق و کارآمد انقلاب و در رأس آنها شهید مظلوم آیت ا... بهشتی از سوی سازمان جهنمی منافقین، عکس العمل استکبار جهانی و عوامل داخلی آنها در قبال برکناری بنی صدر خائن و حذف ضد انقلاب از صحنه سیاسی کشور توسط مسئوولین نظام اسلامی بود. عوامل این جنایت بزرگ معتقد بودند که در اثر کشتار مسئوولان عالی رتبه، اوضاع کشور بهم می ریزد و انقلاب اسلامی از بین خواهد رفت ولی به کوری چشم دشمنان، انقلاب ما پایدارتر شد و هیچگونه تزلزلی در ارکان نظام به وجود نیامد. در انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی علاوه بر آیت ا... بهشتی، تعداد زیادی از وزرای کابینه و نیز نمایندگان مجلس شورای اسلامی به شهادت رسیدند. حضرت امام خمینی (ره) پس از این حادثه فرمودند: «ملت ایران در این واقعه، 72 نفر به عدد شهدای کربلا را از دست داد. بهشتی خار در چشم دشمنان اسلام بود.»
ناگفته نماند شهید بهشتی که آماج توهینها و تهمتهای عوامل دشمن و منافقین بود (امروز نیز مصباحِ دوستانِ شهید بهشتی!!؟) متأسفانه عوام و خواص نیز تحت تأثیر این شایعات، بهترین مرد خدوم به ملت را مورد تهمتهای شدیدی قرار داده و زخم زبان می زدند. بویژه در سفر به استان یزد این شهید مظلوم مورد اهانت و شماتت عده ای قرار گرفت و همین افراد نیز آنچنان خون به دل شهید صدوقی کردند که ایشان خروج از یزد و عزیمت به قم را مطرح کردند!!؟ و متأسفانه می بینیم که شاخصین این جریان که همکاری با منافقین را در پرونده خود دارند، پس از به شهادت رسیدن شهیدصدوقی در 11 تیرماه 61 رفته رفته ارتقاء مسئولیتی یافته و سالهای سال در بالاترین مسندهای استان تکیه زده و مافیای ثروت و قدرت را در استان به هم زده و امروز در سطح کشور اهداف سیاسی خود را در لوای امثال حزب مشارکت دنبال و مستقیم و غیر مستقیم نامزد های انتخاباتی معرفی و برای آن هزینه های سنگین از پولهای به چنگ آورده می کنند و بعضاً هم زر و زور و تزویر موفق می شود!!؟ جالب است که هر از چند گاهی نیز برای مردم دارالعباده یزد برنامه های فرهنگی چون کنسرت موسیقی به پا کرده و...
اما چرا ما یزدی ها با آن همه تعاریف، بعضی مواقع در گرداب های ساختگی به سمت باطل می رویم؟!! آن استقبال گسترده از بنی صدر قبل از ریاست جمهوری اش در مسجد جامع یزد علی رغم میل شهید صدوقی!!؟ رأی بالا به بنی صدر علی رغم نظر صریح شهید صدوقی!!؟ استقبال از دکتر پیمان(سرکرده خلق مسلمان که در قم به منزل حضرت امام(ره) حمله کردند) علی رغم میل شهید صدوقی (در مسجد جامع یزد) و ضرب و شتم مریدان شهید صدوقی همچون شهید علی حسن پور در آن روز. انجام تظاهرات خودجوش به نفع بنی صدر در اواخر فروردین 60 به بهانه شکسته شدن قاب عکس بنی صدر در حین سخنرانی آقای حجازی در مقر سپاه پاسداران یزد!!؟ (بلوار شهید صدوقی تا میدان آزادی) و...
اما آنروز که تکیه گاه مطمئنی چون شهید صدوقی را داشتیم قدر ندانستیم. آیا امروز تکیه گاه مطمئنی در مسائل اجتماعی برای خود جستجو کرده ایم؟ نکند امروز نیز عده ای ناخواسته با حزب های ورشکسته ای چون مشارکت که مورد حمایت خاص شیطان بزرگ امریکاست همراهی داشته و متوجه نباشیم و فردا...!!؟ اگر چه یزدی ها نکات مثبت فراوانی داشته که زبانزد است، ولی هر آنچه نکات منفی کمتر باشد بهتر نیست؟
نکته: 20 خرداد 60 عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا. 30 خرداد 60 شورش مسلحانه منافقین و تشدید ترورها. 31 خرداد 60 تصویب عدم کفایت سیاسی بنی صدر و عزل وی از ریاست جمهوری توسط حضرت امام خمینی(ره). 6 تیر 60 ترور مقام معظم رهبری. 7 تیر 60 فاجعه قتل عام یاران امام(ره)
